de VS (7-7-2006 tot 26-7-2006)

Planning voor de VS

Sat 8 july - Trip through La Jolla & Beach
Sun 9 july - Market & Aquarium
Mon 10 - Carlsbad (outlets) & Sign up for surfing lessons
Tue 11 - Seaworld & Movies (the devil wears prada)
Wed 12 - Old Town & Cabrillo Monument
Thu 13 - Balbao Park & Movies (the pirates of the caribbean, dead man's chest)
Fri 14 - Seaport Village
Sat 15 - Swimming
Sun 16 - Swimming
Mon 17 - Coronado Island
Tue 18 - Beach + theater (My Fair Lady)
Wed 19 - Los Angelos (Universal Studios)
Thu 20 - Marshalls
Fri 21 - Lunch @ Del (Coronado Island)
Sat 22 - Surfing
Sun 23 - Surfing
Mon 24 – Movies (the inconvenient truth & monsterhouse)
Tue 25 – La Jolla last shoppings
Wed 26 - To Amsterdam

De VS: het land van de onbegrensde mogelijkheden..

Het is hier nu half negen 's avonds, en ik probeer mezelf wakker te houden zodat ik een normale nacht kan maken.. Ik heb vandaag zoooo lang in het vliegtuig gezeten! Om half acht waren we aan het inchecken en half elf stegen we op vanaf Amsterdam. Toen hebben we negen uur gevlogen.. echt zo lang joh! maaar het was een heel relaxed vliegtuig, met veel beenruimte, genoeg eten en drinken en een paar leuke films (maar ik heb alleen maar een beetje gelezen en naar mn ipod geluisterd). Na negen uur kwamen we aan in Atlanta, waar we even over moesten stappen (en 2 uur wachten). Toen stapten we in het vliegtuig naar San Diego, maar dat was een beetje een oud, gammel ding... Ik zat bij het raam, naast een onbekende Aziatische meneer die heel veel ruimte in nam...... Het was gelukkig nog maar vier uurtjes vliegen. Elke keer als ik uit het raam keek zag ik weer wat anders! Het ene moment keek ik naar een woestijn, het andere moment naar een enoooorm groot bos, en dan lag er weer ineens een grote stad, vol met villa's met zwembad. Maar er waren ook echt hele grote lege stukken grond, die zooo vreselijk uitgestrekt waren.. Als ik dat zie dan snap ik niet waarom de Amerikanen hun grenzen zo keihard gesloten houden..
Om half zeven kwamen we aan in San Diego, en toen het vliegtuig landde werd mij nog even duidelijk gemaakt dat we in de VS waren, het meest patriotische land dat ik maar kan bedenken. De stewardess riep door heel het vliegtuig om dat er een Amerikaanse soldaat aan boord was, die voor 2 weken hier zou zijn en die daarna weer terug gaat naar Irak. Deze jongen mocht als eerste het vliegtuig uit, en werd door alle Amerikaanse medereizigers toegejuicht, er werd heel hard ge-applaudiseerd. De jongen leek het niet eens te merken. Hij liep door het gangpad met zijn blik recht vooruit, en zag er een beetje mager en aangedaan uit. Bij de bagageband zag ik hem ook staan, terwijl hij in zijn legerpak wachtte op zijn legertas. Er kwamen een heleboel Amerikanen naar hem toe om hem een schouderklopje te geven, of even de hand te schudden. De jongen toonde geen enkele emotie.. Ben blij dat ik niet in het leger zit! Hierna werden we opgehaald door vrienden van oma en nu zit ik in mijn slaapkamer met computer en tv (ze hebben hier een zender waar je 24/7 friends kan kijken). Je ziet hier trouwens ook best in veel Amerikaanse vlaggen in de voortuinen bij mensen. Echt Amerika! Het weer is hier ongeveer gelijk als het weer in Nederland de afgelopen week, alleen mijn kamer hier is minder warm dan mijn kamer thuis (godzijdank).. Morgen gaan we om acht uur even naar het strand wandelen, en daarna misschien iets leuks doen, dus ik ga slapen!

de VS: cabrio's en surfer boys

Toen ik vanochtend om half acht wakker werd was ik eigenlijk niet eens moe meer. Ik starte msn op, en trof wat mensen in Nederland die van hun namiddag aan het genieten waren. Dat is zo vreemd! Tante Hetty en Mjan-oma waren ook al wakker, en we aten een yoghurtje voor ontbijt. Na lekker te hebben gedoucht, gingen we even La Jolla in. We wandelden wat door de hoofdstraat, waar we wat rondkeken in winkels zoals Armani e.d. Leuk om te kijken, maar te duur om te kopen! Alle mensen die hier wonen zijn vreselijk rijk, de huizen zijn hier net kleine kasteeltjes, en lijken weggeplukt te zijn uit sprookjesboeken. 80% van de passerende auto's is een cabrio, en ik heb vele ferarri's, maserati's, mustangs en bmw's voorbij zien komen.. Hierna hebben we even koffie gedronken bij een restaurantje waarbij je uitzicht op het strand had, en hebben we daarna even een stukje langs het strand gelopen, op zoek naar de zeehonden, die zich helaas in het water hadden verscholen vanwege alle toeristen die de stranden bezet hielden. We kwamen ook langs een stukje strand vol surfers, wat er erg leuk uitzag allemaal. In La Jolla is een vreselijk schattig wit kerkje, waar je ook kan trouwen (het is tegenover het strand!), en ik heb onmiddelijk besloten daar te gaan trouwen later. Ook heb ik vele lieve huisjes gezien waar ik wel in zou willen wonen als ik gepensioneerd ben. Vervolgens gingen we naar een enorme supermarkt (waar ze zelfs ipod's verkochten) en deden we flink inkopen in groente en fruit (wanttt we willen allemaal een paar kilo kwijt). Toen we weer bij Hetty thuis waren heb ik een salade gemaakt, waar we met zijn drien heerlijk van gesmuld hebben. Na het eten hebben we een lijst opgesteld van dingen die we allemaal moeten doen tijdens mijn verblijf hier, deze zal ik in een ander bericht ook op de site plaatsen. Ik heb nog even heerlijk in de zon gelegen in Hetty's tuin, maar hier kreeg ik het al snel vreselijk heet, dus ik besloot maar even naar het strand te lopen. Gewapend met badlaken, factor 50 en het bernini mysterie liep ik naar de cove. Het was vreselijk druk op het strand, maar voor mij was nog een plaatsje bewaard. Het valt mij op dat alle mensen die hier lopen vreselijk mooi zijn! Allemaal hebben ze leuke kleding aan, prachtig glanzend haar, hippe zonnebrillen, en ze zijn allemaal vreselijk dun en rijk. De creme-de-la-creme van Amerika is hier terug te vinden. In de zee zijn geen krabben of kwallen te vinden, wat mij erg blij maakten. Wel zwemmen er zandhaaien dicht bij de kust, maar deze doen niks. Ik heb ook enorme vissen zien zwemmen, de volgende keer neem ik mijn snorkelspullen mee naar het strand! Voor ik het wist lag ik alweer twee uur te zonnen, en ging ik dus maar terug naar huis. Na me even te hebben afgespoeld heb ik heerlijk met Mjan-oma zitten praten in de tuin, en daarna gingen we naar de overburen, Dick en Grace, om daar margherita's (hoe schrijf je dat?!) te drinken, en avond te eten. Grace was nog aan het shoppen toen wij aankwamen, en wij gingen met Dick op het dakterras zitten. Toen Dick nog een keer margherita's wou inschenken voor Hetty en hemzelf, gebeurde er iets heel engs. Terwijl hij stond vertrok zijn gezicht, sperde hij zijn ogen wijd open, zijn lichaam spande zich helemaal aan, en toen zakte hij langzaam in elkaar op de grond. Omdat hij glazen in zijn hand had lag er plotseling overal glas, en Dick bewoog niet meer en zei niks meer. Wij schrokken ons allemaal dood, en Mjan-oma zei dat Hetty 911 moest bellen. Op dat moment deed Dick zijn ogen open en zei hij: "nooo please don't call them, I'm allright." Hij stond wonder boven wonder weer op, maar zat wel helemaal onder het bloed. Het glas had zijn voorhoofd gesneden, en hij had wondjes op zijn arm en knien. Het leek allemaal wel weer goed te gaan, maar de schrik zat er natuurlijk bij ons allemaal nog flink in. Ik was er echt van overtuigd dat hij dood aan het gaan was... brrr... Ik zat helemaal te shaken! Op dat moment kwam Grace thuis, en Dick deed of er niks was gebeurd. Grace verbond zijn wonden, en het viel me op hoe vreselijk lief deze mensen voor elkaar waren. In elke zin die ze tegen elkaar zeiden kwam het woordje Sweetheart of Dear wel voor. Prachtig. Na wat vreselijk ongezonde pizza liepen Grace, Hetty, Marianne en ik naar het strand, het was namelijk vloed. Het water kwam vreselijk ver, maar het strand was nog steedes superdruk. We liepen weer terug, en Grace ging bij Dick zitten, en wij gingen thuis in de tuin zitten. Na een paar goede gesprekken over godsdienst, politiek en mensenrechten voelde ik mijn ogen steeds zwaarder worden, en besloot ik mijn bed klaar te gaan maken. En nu zit ik hier, in mijn pyama met gepoetste tanden nog even snel een berichtje te typen over vandaag. Ik ga snel slapen, ben kapot, en morgen weer een drukke dag!

Day three: When you start talking English all day

While I'm listening to my ipod (playing Yann Tiersen) I think of the busy and adventurous day that just passed.. When I woke up at half past six this morning, I checked my msn, and spoke to some friends, which was really nice. I went back to back again around seven, and woke up again half past nine. Grace came over and pushed the bell, which is in my room. Grace and Hetty went to Starbucks to get some coffee, and Grace told us why Dick passed out yesterday. He was doing his home-made diet, which consisted no food nor drinking. Nevertheless he had been out the whole day, playing golf in the open sun, without drinking anything. So it wasn't quite smart to drink alcoholic margherita's in the sun after that. It's quite a relieve to know that it's nothing severe. I took a huge tomatoe for breakfast (they got them like reaaally big here), and that we went to the market. There were thousands of flower and foodstands there, plus some really nice jewelry stands. Afterwarts we went home, to drink something, and then we went to TJ Max, an outletstore where I bought a really sweet vest. We spent at least an hour inside there, so after that we went home to watch the end of the final WK match, and have some healthy salad lunch. We were all shocked by what Zidane did! So when Italy won we cheered along with them. As our planning said, we went to the Stephen Birch Aquarium, which is the public education center for Scripps Institution of Oceanography. The mission of the Birch Aquarium is to provide ocean science education, to interpret Scripps research, and to promote ocean conservation. It was so wonderfull, you could see dozens of different sea-animals. There was also a room consisting an educational program about our DNA, which I found rather interesting, because I've learned about that at my school this spring. When we saw everything we went to the souvenire shop, where I bought some cool stickers to put on my suitcase, and I also bought a book which is called "Surf Diva, a girl's guide to getting good waves". After some quality time, we went home to hang around and rest. Before we knew it was six o'clock already, so we went out again, to get some Subway sandwiches. The people here are so lovely, if you only set one foot on the street, all the cars immediatly stop for you. At the Subway I only took a wrap (it looked sooo delicious), but that appeared to be quite small when we got home, so I walked back to get a small sandwich. When I ordered, the boy behind the counter asked me if I was from South Afrika (which I found a rather odd question), and I told him that I was from the Netherlands, and we started this little conversation. He asked me how long I was going to stay, and I assured him that I would be around 'cause I'm with nanna who looooves the subway.. I'll talk to you later then, he said, and I walked home again. After dinner I read some (in my new surfer guidance book) and watched American Pie Presents: Band Camp (which is allready on tv here). So that's quite about it for today, I'm very tired, so I'm going to bed now, and watch another movie or something.. Speak to you later alligator!

dag vier: shopping

Na het ontbijt zijn we vanochtend even naar Kim geweest, die in een prachtig huis woont, compleet met movietheater erin, en een enorme werkkamer met een muur vol indrukwekkende diploma's van universiteiten over heel de wereld. We bekeken wat foto's van hun vakantie (ze zijn in Nederland, Spanje en Engeland geweest pas geleden) en gingen toen weer naar Hetty's huis want Kim moest Carwyn (haar zoontje van net zes) ophalen van het voetballen, en daarna zou ze ook naar Hetty komen om samen met mij even het surfen te gaan regelen (dat krijg ik van hen kado, omdat zij in het huis van marianne hebben geslapen in Nederland). Toen we weer bij Hetty waren probeerde ik even wat kaartjes voor my fair lady te reserveren, maar dat hebben we uiteindelijk via de telefoon geregeld. Carwyn had een vriendinnetje Joseph meegenomen, en samen hadden ze mooie verhalen. "I made 80 goals", zei Joe, Carwyn fluisterde daarna naar Hetty "that's not true", en de jongetjes maakten tuna-sandwiches voor zichzelf en Kim en ik liepen even langs het kantoor van surfdiva. Ik sta ingeschreven voor een weekend surfen, maar het is nog onduidelijk of het dit, of volgend weekend wordt. Toen ging Kim weer naar huis met de boys, en ik maakte even kennis met Lydia, de kleindochter van Grace (de buurvrouw) die ook achttien is. Een heel aardig meisje, vreselijk dun (50 kilo ) en verslaafd aan voetbal. Zij moest weer weg, naar voetbal training, en wij vertrokken samen met Grace naar Carlsbad, een enorm winkelcentrum. Hier hebben we een paar uur rondgelopen, en ik heb een vreselijk leuk shirtje gekocht bij een shop die papaya heette. Toen heb ik nog een heerlijk ijsje gegeten (double dark chocolate ice cream, delicious) en toen gingen we weer naar huis. Ik viel in de auto al in slaap, ik was zo moe! Thuis hadden we lean cuisine voor het avondeten, dat zijn magnetronmaaltijden met vreselijk weinig calorien. Het is dan ook niet echt veel eten, dus mijn 6 stukjes raviolli waren niet genoeg, er moest ook een boterham met kaas en tomaat en een berg sla aan te pas komen om mijn honger te stillen. Hierna wilde ik eigenlijk wel lekker een filmpje kijken op bed, maar we gingen nog even langs Will (het zusje van Hetty). Die had ook al zo'n mooi huis, compleet met zwembad, en ik heb moeten beloven snel te komen zwemmen. Ik werd een beetje allergisch voor de hond, en ik was heeel moe, dus we gingen om half negen weer naar huis. Toen heb ik nog even een beetje film gekeken in bed (Not like anyone else, heette de film), en al snel viel ik in slaap!

dag vijf: SEAWORLD!

Vandaag zijn we de hele dag (van tien tot vier) in Seaworld geweest! Dit was vreselijk leuk. We zijn in bijna alle attracties geweest, achtbanen, 4D-films en natuurlijk de dolphinshow, which was really impressive! Helaas misten we de shamu killer whale show, maar toen gingen we in een lifttoren die een mooi uitzicht gaf.
Bij de lunch nam ik een kindermenu, wat mij meteen een souvenir bezorgde, je kreeg er namelijk een gratis lunchbox van shamu the killer whale bij . Ook hebben we nog een mooie photo-ansichtkaart laten maken. Na Seaworld gingen we nog even langs een soort van makro-achtige winkel, waar ik de hele shakespeare verzameling voor 20 dollar heb gekocht, plus de eerste drie delen van lemony snicket's "a series of unfortunately events". Toen zijn we thuis weer een lean cuisine gaan eten, en toen gingen we naar de bioscoop, naar "the devil wears prada", naar het gelijknamige boek, met Meryl Streep als hoofdrolspeelster! De film was super, Meryl was awesome! Na de film heb ik een heeeeeeeeerlijk ijsje gegeten, en Grace wilde nog perse naar de donutstore, waar zij en Hetty allebei een berg donuts ophebben gegeten. Morgen gaan we ook weer een hoop leuke dingen doen, waarschijnlijk eerst zwemmen bij Will, dan naar Old Town en het Cabrillo Monument, en dan gaan we 's avonds met een hele groep vrouwen (en ik natuurlijk, de jongedame van de groep) uit eten bij Su Casa, een Mexicaans restaurant. Ik kan de fallitas nu al ruiken! of zal ik toch taco's nemen? nou goed, ik heb nog een hele nacht om daarover na te denken!

dag zes: it's wonderfull

vandaag zijn we naar het Cabrillo Monument geweest, een monument voor Juan Rodriguez Cabrillo, een ontdekkingsreiziger die net zo mysterieus is als de wateren die hij ontdekte. Hoewel men niet veel over hem weet, weten ze een ding zeker: Cabrillo was de eerste Europeaan die voet zette op de west coast van wat nu de VS is. Zijn expeditie bracht Spanjes eerste grote eeuw van ontdekkingen tot een einde. Deze man ontdekte in de 16e eeuw California. We hebben een film over zijn leven gezien (niet erg rooskleurig) en aangezien het monument op een enorme berg stond had je ook een prachtig uitzicht. Ik heb Mexico gezien! Op de weg naar (en van) het Cabrillo Monument kwamen we langs wel 3 km van oorlogsgrafstenen, die in parken langs de weg stonden. De rijen waren soms vijf, soms twintig stenen dik. Moet je je voorstellen dat je dat aan twee kanten van de weg hebt, honderdduizenden van dezelfde stenen. Heel indrukwekkend.. Hierna gingen we naar Old Town, waar de Mexicanen het een beetje hebben overgenomen. We liepen door hele schattige winkeltjes, met typisch Mexicaanse spulletjes, varierend van klederdracht tot aardewerk en speelgoed. Heel vrolijk en gezellig! Hierna hebben we de eerste vreselijk ongezonde lunch gehad (ze noemen het niet voor niets het land van de hamburgers), en gingen we naar huis. Ik heb trouwens weer brandblaren van de zon! Dit keer gelukkig niet in mijn gezicht maar op mijn schouder. Hetty heeft ze doorgeprikt met een naald, en we hebben er wat antibiotica zalf opgesmeerd, dus hopelijk is het snel weer over. 's Avonds gingen we uit eten bij een Mexicaans restaurant, su casa, samen met een Duitse Gravin (een vriendin van Hetty). Deze vrouw woont in de heuvels, tussen alle villa's (haar eigen huis is acht miljoen waard). Enorm indrukwekkend! Alle huizen die in de heuvels staan hebben een prachtig uitzicht op de big blue, en het zijn meer kasteeltjes dan huizen! Ook het huis van deze 83-jarige gravin was vreselijk groot, met een enorm prachtige tuin met zwembad. Toen aankwamen rijden moesten we stoppen voor een enorme ijzeren poort (net als in de film), aanbellen, en toen ging deze poort vanzelf open (tenminste: dat deed de gravin dus van binnenuit). In het restaurant hebben we lange gesprekken/discussies gevoerd over politiek.. Federaal Europa, de opwarming van de aarde, de hardheid van mensen en politieke moorden, alles kwam aan bod. Erg interessant en gezellig allemaal. Toen gingen we naar huis, en we konden nog net de zon in de zee zien zakken vanaf het landgoed van de gravin. prachtig! Nu zitten we weer thuis, en gaan we naar bed. Morgen weer een lange drukke dag!

dag zeven: balboa park en piraten!

Balboapark is een world famous park, met veel musea, natuur, een theater en een imaxbioscoop. Op onze weg er naar toe heb ik alle ansichtkaarten gepost die ik inmiddels geschreven had. Om elf uur zaten we in de imax-bioscoop te kijken naar "deep sea", een film over al het leven onder water. Het was ontzettend mooi, echt alles kwam voorbij zwemmen, van barracuda's tot kwallen, en van haaien tot schildpadden. Hierna gingen we in het Timpton museum kijken, naar een tentoonstelling over Russische icoonkunst door de eeuwen heen. Ook was er een vleugel met een vaste collectie, waar ik naar een echte Rubens en een net zo echte Rembrandt heb kunnen kijken. Heeeel cool! Bij de lunch had ik de heerlijkste salade ooit (we hebben de ingredienten van de menukaart overgeschreven), en na nog wat museumbezoekjes en gewandel gingen we weer naar huis. Hier hebben we een tijdje gebackgammont (hoe schrijf je dat?!) en ik heb een hele poos liggen lezen. Ook hebben we even batterijen voor mijn camera gehaald, de eerste foto's zijn eindelijk gemaakt! Natuurlijk heeft Mjan-oma inmiddels de eerste drie rolletjes al vol.. Na een heerlijke lean cuisine vertrokken we naar de bioscoop, waar ik "the pirates of the carribean, dead man's chest" heb gezien (Mjan-oma en tante Hetty gingen naar een andere film die mij niet heel leuk leek). Wat een leuke film zeg! En Johnny Depp.. ik kan echt geen genoeg van hem krijgen! more more more! Gelukkig zijn ze momenteel deel drie aan het filmen. Ik heb gister heeel slecht geslapen, ik denk door mijn rechterschouder die heel de tijd pijn doet door de brandwonden erop (rotzon).. Ik loop nu wel heel de tijd in t-shirtjes enzo, maar het blijft pijn doen.. Nou ja, gaat wel weer over! Ik ga proberen wat slaap in te halen!

dag 8: Seaport Village, bruine benen en Dan Brown

De titel beschrijft de hoofdlijnen van mijn dag.. ik heb vandaag zo'n 400 pagina's gelezen en ben dus bijna door het Bernini Mysterie van Dan Brown heen (heerlijk boek, lekker makkelijk lezen)! Tijdens het lezen heb ik steeds (alleen met mijn benen) in de zon gelegen, omdat ik die zwart wil hebben voor ik terug ga. Ze zijn nu al lichtbruin, dus dat is een begin... We zijn 's middags bij seaport village geweest, een heeel leuk winkelcentrumdorpje, met schattige huisjes die lijken weggeplukt uit disneyland, en die dienst doen als winkeltjes. Sinds ik batterijen voor mijn digicam heb, blijft Mjan-oma foto's maken (leuk verjaardagscadeautje voor haar?), ze is totally unstopable! Op weg van en naar Seaport village reden we door downtown San Diego. Wat een prachtige stad is dat zeg! Mooie gebouwen, prachtig verzorgde natuur (palmbomen all over the place) en hippe mensen. Na het eten van een heerlijk subwaybroodje zijn we nog even gaan zwemmen bij Will (ik heb 750 meter gezwommen), en daarna hebben we alle vers verbrande calorien weer teruggewonnen met het eten van een heeerlijk ijsje. Nu ben ik aardig kapot, en mijn rechterschouder (brandwonden..) doet behoorlijk zeer, dus ik ga liggen! Trusten!

dag negen: day of rest

vandaag heb ik niet veel meer gedaan dan lezen en zonnen. Hetty en Mjan-oma gingen 's ochtends naar de halmark winkel, om kerstdingetjes te halen, maar daar had ik niet zoveel zin in, dus ik bleef thuis.
's middags zijn we nog even gaan zwemmen bij Will, en toen zijn we gaan dineren bij Val. Dat was suuuperlekker, we aten een Iraanse maaltijd. Haar man komt uit Iran. Er waren ook nog andere gasten bij het avondeten, Shirley en Pipsy (een bejaard lesbisch stel, en Shirley is zo iemand als ik, die nooooooooit stopt met praten), en Joanna en haar dochtertje Charlotte (Joanna is het nichtje van Shirley). Tijdens het eten bedachten we ons dat er geen een Amerikaan aan tafel zat! Wel drie Nederlanders, drie Engelsen, een Belg, een Iranier en iemand uit Oekraine. Leuk he? Na het eten ging de ene helft van de groep een wandeling maken door de villawijk waar Val woont, en de andere helft bleef thuis. Hetty en ik doken het zwembad in (ik deed acrobatische stunts op de duikplank)! Val heeft namelijk in haar tuin een eigen tenniscourt en een eigen zwembad (met jaccuzi en duikplank).. Grappig om je te bedenken dat Val nog in een van de kleinere huizen in die buurt woont! In het huis tegenover dat van Val werd een film opgenomen, er was een hele grote crew druk in de weer met het licht, de camera en de actrices (die ik niet kende). Na het zwemmen/wandelen gingen we weer naar huis, en in de auto vertelde Mjan-oma (die met Val, de allesweter van de huizen hier, was gaan wandelen) dat er een hoop maffia, drugsdealers, ict-ontwikkelaars en regisseurs in deze buurt wonen. Hoe zou het ook anders kunnen..

dag tien: te warm

Vandaag was het zo vreselijk warm! Vanochtend hebben we ontbeten met David, Kim en Carwyn, die waren naar ons toegekomen. Was erg gezellig! Kim had ook een wetshirt voor me meegenomen (zo'n ding dat surfers ook gebruiken), zodat ik ondanks mijn schouders toch het water in zou kunnen. Morgen ga ik met haar mee naar het strand (Carwyn heeft surfcamp, en wij gaan kijken). Toen ze weer weg waren hebben we een hele poos in de schaduw en binnen vertoefd, want de zon was vreselijk (er werd ook voor gewaarschuwd). Omdat het ons echt veel te heet werd zijn we maar naar Clairmont gegaan, om daar in wat koude winkels rond te lopen. Na wat aankoopjes heb ik een heeerlijk ijsje genomen (ik ben ZO slecht in dieten, god wat was dat ijsje lekker), en gingen we weer naar huis. Ik heb het bernini mysterie uit, indrukwekkend goed boek, al vind ik dat hij in de da vinci code merkbaar zijn schrijfstijl beter heeft ontwikkeld. Ik vond het verhaal in het bernini mysterie wel beter. Vandaag heb ik "de jongen in de gestreepte pyjama" gelezen, van John Boyne. Erg mooi! Een verhaal a la la vita e belle, maar dan andersom: het wordt verteld door de ogen van een negenjarig duits jongetje, zoon van een hoogstaande nazicommandant. Aangrijpend en aandoenlijk, want dit jongetje heeft natuurlijk absoluut niet door wat er om hem heen gebeurd, en wat zijn vader doet. Hij raakt bevriend met een joods jongetje, dat aan de andere kant van het hek woont... Het einde is vreselijk, zo'n einde dat je in je buik voelt.. Wel een echte aanrader hoor, allemaal lezen! 's Avonds zijn we uit eten geweest bij the california pizza hut samen met Will, Clark, David, Carwyn en Kim. Ik heb een heerlijke salade op. Nu zitten we thuis, en zometeen komen John en Christina bridgen met Hetty en Marianne, en ik ga beginnen met het lezen van "vrouwen op het binnenhof", van Wouke van Scherrenburg.

dag elf: coronado island

Vanochtend zou ik samen met Kim Carwyn aan gaan moedigen op het strand bij zijn eerste surfles, maar helaas kon ik ze niet vinden.. Dus ging ik maar in mijn eentje ergens liggen, en heb ik een beetje gelezen en ge-boogyboard. Op een gegeven moment kwamen Hetty en Marianne ook naar het strand, en mij hadden ze al snel gevonden. Ook met zijn drien konden we Kim niet vinden, en dus zijn we maar weer naar huis gelopen. Ik had Kims wetshirt aan naar het strand, wat mijn schouders heel goed bedekte (ik denk dat ik zelf ook zo'n tshirt maar moet kopen, ook voor in Turkije enzo). Thuis hebben we ons allemaal snel aangekleed en vertrokken we met de auto naar Coronado Island. Eerst gingen we nog even tanken bij costco, waar we Shirley tegenkwamen (had ik al verteld over haar betoog over Jezus, dat die ook homo moet zijn geweest?). Bij de costco heb ik een heel handig handdoekachtig jurkje gekregen voor naar het strand van Marianne, van Tommy Hilfiger nog wel.. Coronado Island is alleen te bereiken via een enooorm lange/hoge brug, waar bij het einde zelfs een suicide council is (er schijnen dus regelmatig mensen af te springen). Vanaf de burg zie je Mexico liggen. Ook reden we langs een universiteit hier, die al bijna net zo mooi is als de universiteit vlakbij de kust van La Jolla, en allebei hebben deze universiteiten veel prijzen en prestige. In Nederland moet ik toch maar eens uitzoeken wat de mogelijkheden zijn qua studeren in het buitenland.. Het zou fantastisch zijn om vloeiend engels te kunnen spreken (vaker dan verwacht moet ik nu toch in het midden van een zin stoppen om een woord te zoeken). Op Coronado Island wonen voor 90% soldaten uit het Amerikaanse leger. "support our troups" wordt je van alle kanten toegeroepen, vanaf borden, tshirts, vlaggen en door de mensen zelf. Het eiland heeft enorm veel schattige winkeltjes met onnodige rotzooi (die natuurlijk toch heel leuk is om te zien), en we hebben er heerlijk koffie gedronken. Na de nodige foto's en winkels gingen we weer terug naar de auto, en reden we nog even rond. Ook op dit eiland zijn alle huizen prachtig, net als in La Jolla. Toen we er genoeg van hadden gingen we maar weer naar huis, waar ik nog even tv heb gekeken, en daarna hebben we heerlijk gegeten (kip met sla). Nu typ ik dit bericht, en straks komen Christina en John weer bridgen, dit keer met nog iemand, een man van zestig wiens naam ik even ben vergeten. Ik ga dus lekker tv kijken en lezen, ben helemaal doodmoe van het weer! Het weer zal hier trouwens ongeveer hetzelfde zijn als in Nederland, ook rond de dertig graden celsius steeds. Op windstille momenten voelt dit dodelijk. De zon brand de huid van je lijf! Ik kom trouwens donderdagochtend, om 8:25 aan op schiphol, met vlucht DL038 uit Atlanta. Heb ik net even opgezocht, want ik wist dit zelf nog niet. Ik ga ook hier maar vast een lijstje maken van dingen die ik nog moet regelen voor Turkije, zodat ik daar niet meer over hoef te stressen die twee dagen thuis. Ik moet een aantal dingen kopen, en ik wil mijn theorieboek voor mijn rijbewijs mee. Mama zou je asjeblieft de naam van de rijschool waar je het over had aan Erika kunnen vragen? Dan mail ik ze wel met het verhaal of ik de 27e of 28e een theorieboek mag komen halen, want ik wil echt graag in Turkije dat al lezen.. Alvast bedankt!

dag twaalf: My fair lady.

Wat een show zeg! Na een ochtendje niksen, gingen we op weg naar het Lawrence Welk Theater, wat dus midden in een resort voor oude mensen is, ik voelde me plotseling toch wel weer erg jong met mijn achttien jaartjes. Na een gehaaste lunch (heerlijke taco-salad), namen we plaats op de eerste rij (ja ja, we hadden het goed geregeld), en konden we gaan genieten van dit historische toneelstuk. My Fair Lady. Ik denk niet dat ik het verhaal hoef te vertellen, want dat kent iedereen wel. Het was een vrolijke bedoening, en je zag alle oude mensen in het publiek vreselijk genieten. Omdat het dus een beetje gericht was op oude mensen hadden ze de microfoons nogal zwaar versterkt, en was het geluid voor mij niet erg prettig (veel te hard), maar goed, de meeste mensen hadden al wel de leeftijd dat ze (half)doof waren, dus ik snapte het wel. Ik denk dat elk(e) meisje/vrouw zich wel een beetje Eliza voelt af en toe, prachtig om dat op een podium te zien. De voorstelling duurde van kwart voor twee tot half vijf (met een kwartiertje pauze), behoorlijk lang dus! Hierna gingen we dan dus ook meteen op weg naar huis. Het is nog een behoorlijk eind rijden, want het theater ligt een heel stuk landinwaarts. Hier aan de kust is het steeds rond de dertig graden, met een heerlijk verkoelend windje en een strand op loopafstand, en nog aardig te doen dus. Landinwaarts was het af en toe warmer dan 35 graden en compleet windstil. Bloedheet dus. We reden langs veel bergen en woestijnachtige landschappen. Heel mooi om te zien, de diversiteit in dit land is zo enorm! Vandaag viel me ook ineens op dat ze hier bijna alleen maar wegen hebben met minstens zes banen (mijn eerste file hier heb ik ook nog niet meegemaakt), een heel verschil met Nederland. Toen we thuis uit de auto stapten werden we onmiddelijk door Graca uitgenodigd voor wat Margerita's (of desgewenst water), en al snel had Dick weer een paar heerlijke hapjes op tafel staan. Er werd weer hevig gediscusieerd over vanalles, van het koningshuis, tot de presidenten van Amerika, en van jeugdreuma tot de tweede wereldoorlog. Hierna waren we natuurlijk doodmoe, en gingen we naar huis. En hier zit ik nu dus, klaar om naar bed te gaan, moe en vol van al Dick's hapjes (dat kan hij goed joh, hapjes maken!). Morgen moeten we al om half acht klaar staan bij het Hyat-hotel, daar worden we namelijk opgepikt door onze bus die naar Universal Studios zal gaan met ons. Dit wordt me nog wat! We zijn dertien uur weg van huis! All the way naar Los Angeles is ook wel een two hours drive, dus we zullen eens zien wat het wordt. Ik ga waarschijnlijk wel in mijn rolstoel, omdat ik toch behoorlijk last heb van mijn reuma, en er ook snel moe van ben (en stiekem natuurlijk ook een beetje omdat je dan bij alle attracties via de uitgang naar binnen mag). Morgenavond zal ik er uitgebreid verslag over uitbrengen (als ik niet te moe ben), en nu ga ik een filmpje kijken en slapen.

dag dertien: UNIVERSAL STUDIOS

Vandaag was een dag die al vroeg begon, om half zeven was iedereen op. Na een stevig ontbijt gingen we op weg naar het Hyatt hotel, waar we om half acht zouden worden opgepikt door onze bus. Wij stonden daar te wachten, en op een gegeven moment kwam er een bus aan van contacttours, onze reisoperator. Een homokoppel dat ook meeging was aan het discussieren aan welke kant van de bus je het minst last van de zon zou hebben, en de conclusie was: "we're heading south, so we have to sit on this side". Marianne en ik dachten natuurlijk dat deze mensen erg dom waren, want the City of Angels is natuurlijk naar het noorden! Net op tijd kwamen we erachter dat dit niet de bus naar universal studios, maar naar Mexico was! We gingen natuurlijk er onmiddelijk weer uit, en toen stonden we weer te wachten. Om acht uur was de bus er nog niet, en we wilden net gaan opbellen toen hij aan kwam zetten. De chauffeur zei: "sorry, I'm a little late" en wij zeiden dat we dachten dat hij ons vergeten was. De bus stopte nog een keer nadat hij ons had opgepikt, en er stapten twee meisjes in, die prompt achter ons gingen zitten, en de heeele weg tegen elkaar hebben lopen kakelen en lachen (het was meer schreeuwen eigenlijk). We werden er gek van! Na 2 uur rijden (met de nodige professionele sightseeing van de buschauffeur: "and this building you see on your left.. is very big.. and brown." ) stopten we. Wat bleek: we waren in Disneyland! Na wat onduidelijk over en weer gepraat bleek dat de bus eerst naar disney ging, en daarna naar universal studios. De helft stapte uit (ook de twee meisjes die achter ons zaten gelukkig), en we gingen weer op weg. We hebben er nog vijf kwartier over gedaan toen om bij US te komen! Wel zagen we de hollywood letters in de berg staan, en konden we de prachtige skyline van Los Angeles aanschouwen. Eenmaal aangekomen in Universal Studios was het absoluut het lange rijden waard. Wat een prachtig park! Meteen bij binnenkomst doken we het spookhuis in (gecreeerd naar de set van Van Helsing, een horrorfilm die ik een paar keer heb gezien), maar dit was een beetje overmoedig van ons! De live-actors grepen vanuit het donker plotseling naar je, en er waren veel onverwachte geluiden, beesten en monsters. Erg eng! Zoals voorspelbaar: toen er een acteur uit het donker opdook in een eng kostuum en naar mij greep rende ik er natuurlijk luid gillend vandoor! Oma was me daarna dus kwijt, en zij raakte helemaal verstrikt in het stuk met de spiegels (waar ik blindelings gillend voorbij was gerend), en liep eerst zes keer tegen een spiegel aan voor ze eindelijk door had hoe ze er langs kon. Poeh wat waren wij blij toen we het zonlicht weer zagen! We moesten erg lachen om het bordje bij de uitgang: "come back soon!", nou dat zijn wij dus niet van plan, veel te eng daarbinnen! Omdat het al bijna twaalf uur was, zijn we daarna even gaan lunchen, maar dat was niet veel soeps. Koude patatjes met een smerige cheeseburger, helaas! Om dit snel te vergeten zijn we daarna in de 4d-film van Shrek gegaan, en dat maakte een hoop goed. We hebben erg gelachen! Hierna zijn we meegegaan met de Studio Tour, en hebben we rond gekeken op de set van the fast and the furious 3, jurrasic park, desperate housewives (!) en jaws. Dit was natuurlijk allemaal erg spectaculair in elkaar gezet, en je kreeg een hoop special effects e.d. van HEEL dichtbij te zien (explosies, tunnelinstortingen, overstromingen, en zelfs een mix van al die dingen). Na de studiotour zijn we in de Termanitor 3D-show geweest, wat ook erg leuk was. Erg spannend, met een hoop geschiet. Natuurlijk is het ook grappig om je te bedenken dat Mister Terminator (die nou niet echt heel intelligent overkomt) nu gouverneur is.. Na de Terminator zijn we naar de show van de blues brothers gaan kijken, die ik als trouwe fan natuurlijk het leukste van alles vond. Ik heb luidkeels mee staan zingen. Tot slot ben ik in mijn eentje nog in The Mummy Returns geweest, een hele gave rollercoaster. Je ging eerst een tijdje heel rustig door een Egyptische tempel met je karretje, en dan schoot je ineens vooruit, en maakte je allemaal enge bochten en hoeken (met uit het donker opdoemende monstermummies). Dan stopte je weer heel plotseling, en ging je vervolgens nog een keer het hele parcour.. ACHTERUIT! heeeeel cool! Hierna was het al weer tijd, en nadat we een hapje hebben gegeten bij een Japans restaurant (compleet met fortune coockie: "a friend has good news" [?]) gingen we weer terug naar de bus. We vertrokken om zes uur met de bus, en toen moesten we dus eerst weer de disney-gangers ophalen, en daarna nog een heel stuk rijden naar huis. Om negen uur stonden we weer bij het Hyatt hotel, en belden we van daaruit Hetty. Er stond een prachtige ferarri voor de deur bij het Hyatt, en daar heb ik nog even snel een paar foto's van gemaakt natuurlijk. Ook hebben we binnen even rondgekeken, want dat hotel is zo vreselijk mooi (en duur)! Nu we thuis zijn, voelen we ons toch allemaal wel erg moe, dus mijn laatste zes dagen zullen waarschijnlijk wat rustiger worden.

dag veertien: Zwart jurkje

Vandaag heb ik de hele ochtend doorgebracht met hangen, nu en dan voor de computer, maar vooral in bed. Om elf uur stond ik pas op om me aan te kleden. Rond 12 uur ging Hetty Carwyn ophalen van zijn surfcamp, en die heeft hier toen een dollar verdient met de tuin sproeien. Hij was er erg gelukkig mee! Hierna hebben Carwyn en ik een boterham met tonijn gegeten, en wat tv gekeken. Toen kwam Kim Carwyn weer ophalen, en gingen wij even wat drinken bij Grace en Dick. Daarna gingen we met Grace naar Marshalls, een enorme winkel waar we een heel mooi zwart jurkje met bijpassende schoenen voor mij hebben gekocht. Het staat me zo mooi (al zeg ik het zelf)! Thuis hebben we nog wat heerlijke japanse wokschotel gegeten, en toen ben ik vrijwel meteen in slaap gevallen! Ik werd net even wakker, en toen bedacht ik me dat ik was vergeten een berichtje over vandaag te typen, maar nu ga ik weer verder slapen (het is hier zes uur 's ochtends)!

dag vijftien: lunchen bij het del hotel

Na een korte fotosessie in Hetty's huis terwijl ik mijn nieuwe zwarte jurkje droeg, gingen we Gordon ophalen. Een hele aardige meneer (die net drie miljoen heeft geerfd) die erop stond om ons mee uit lunchen te nemen. Dus wij gingen op weg naar het Del Hotel op Coronado Island. Mooi hotel joh! Superdeluxe! We hebben er heeerlijk gegeten, en na wat winkeltjes en het minimuseumpje in de del te hebben gezien gingen we weer op weg naar huis. Gordon had een doosje met foto's van de del voor mij gekocht, erg leuk! Toen hebben we een tijdje thuis gehangen, en daarna hebben we Will gebeld, en zijn we daar nog even het zwembad ingedoken. Eenmaal weer thuis belden we Grace op, en zijn we met zijn viertjes wat gaan eten bij Sammy's. Een restaurant met hele leuke obers ( ) en heel lekker eten. Was erg gezellig ook weer! Daarna zijn we nog even snel langs de supermarkt en drugstore gereden (die zijn hier 24/7 open) en hebben we o.a. even wat surferszink gekocht voor op mijn gezicht (daar komt geen straaltje zon doorheen), want morgen is de grote dag! Morgen heb ik mijn eerste surfles! Thuis ben ik dan ook snel onder de wol gekropen.

dag zestien: little surfer girl

Na een heerlijk ontbijt bij Grace vanochtend (blueberriepancakes, had way to many of them) heb ik zojuist mijn eerste surfles gehad! Dat was zooooooo cool! En ik kan het nog redelijk ook! Wish I could do that at home! Mijn instructrice was vreselijk grappig, en determined to pronounce my name right (anneloet, enneloot, enneloet?). Al snel was ik waves aan het catchen, wat zo leuk is! Wel moeilijk, want je weet niet goed welke golf goed is en welke niet. Toch is het me een paar keer gelukt, en het opstaan ging ook redelijk (niet voor lang, ik viel er al vrij snel weer af)! Ik heb nu al zin in mijn les van morgen, echt super! We zijn nog wezen zwemmen bij Will en Clark, waar een heuze poolparty aan de gang bleek te zijn, bijna iedereen was daar: Carwyn, Kim, David, Will, Clark en nog een familie met twee kleine kindjes (Sofia en Diego) die ik niet kende. Erg gezellig allemaal! Ik heb nog heerlijk liggen zonnen aan de rand van het zwembad, en net toen ik bijna sliep gooide Carwyn liters water over mijn heen, en was ik weer soaking wet.. Na het zwemmen en feesten gingen we thuis nog even uitrusten van alles, en heb ik dus heerlijk televisie gekeken. Nu ben ik bij Christina en John, en terwijl Hetty en Marianne bridgen zit ik hier op de laptop van John nog even snel mijn berichtje bij te werken! We hebben net heerlijk gegeten hier, gebarbecued welteverstaan. Hun zoon, Eric (een jaar of twintig) heeft me net zijn kamer laten zien, waar hij twee aquariums vol met prachtige vissen, die hij met veel liefde verzorgt. Hij weet vreselijk veel over die vissen! Heel knap. Ook heeft hij een heleboel autospullen, van prachtige auto's die ik later graag zou bezitten. Nou, ik ga even wat mailtjes rondsturen, en daarna een filmpje kijken (ben nu aardig moe!).

dag zeventien: Surfdiploma!

Hiep hiep hoera, ik heb een surfdiploma! Dit houdt in dat ik officieel een level 2 surfer ben! De golven waren sterk vandaag, ik ben echt kapot en heb OVERAL spierpijn. Toch wel blij dat ik morgen niet hoef.. Vanochtend vroeg zijn we naar een soort markt gegaan, waar ik superleuke diadeems heb gekocht, plus een zwarte haarband. Ook heb ik een luchtje gekregen van oma, Gucci Rush 2, heeeerlijk Ik heb ook een kleine stevige tas gekocht, want mijn boeken kunnen niet in mijn koffer, dan issie veel te zwaar! Na het surfen heb ik een grote bak sla gegeten, en ben daarna voor de tv in slaap gevallen. Toen ik wakker werd waren Mjan-oma en Hetty zwemmen bij Will, en heb ik even lekker gedoucht, en alvast een beetje ingepakt. Rond vijven kwam Hetty me ophalen voor het eten. We hebben heeerlijk gegeten bij Will en Clark (asperges, champignons, brocoli, steak, gepofte aardappels, olijvenbrood en als toetje een vruchtentaart met rice-cream), samen met Kim en Carwyn. Ik moet erg lachen om dat kleine kereltje (ik wil er later ook zo een!). Na het eten viel iedereen bijna in slaap, dus zijn we weer naar huis gegaan. Ik ga nog even tv kijken en dan slapen.. Morgen gaan we mijn certificaat ophalen, en misschien nog een beetje shoppen!

dag achttien: druk druk druk

Vandaag hebben we een heeeele hoop gedaan! Al vroeg in de morgen stonden wij bij de surf-diva shop om mijn certificaat op te halen. Dit kreeg ik, samen met een tas vol stickers, posters en magazines. Mjan-oma en ik hebben ook een heel leuk shirtje gekocht, waar "surf diva surfschool, la jolla california" op staat. Vrijwel hierna gingen we nog even downtown La Jolla in, op zoek naar de laatste souvenirtjes. We kwamen natuurlijk weer met tassenvol mooie spullen thuis, doodmoe. Ik heb op bed gelegen, en om kwart over vijf gingen we naar de bioscoop om "an inconvenient truth" van Al Gore te bekijken (www.climatecrisis.net). Wat een indrukwekkende film! De meeste informatie wist ik al, maar toch is het een heel duidelijk plaatje als het je zo in een verhaal wordt uitgelegd. Iedereen moet hem gaan zien als hij in Nederland is (12 oktober dit jaar). Ik ga hem zeker weten op dvd kopen zodra hij uitkomt.. Na deze film ben ik met Grace nog een andere zaal ingedoken voor "Monsterhouse", een nieuwe animatiefilm die eind augustus in Nederland in premiere gaat. Erg grappig, we hebben een hoop gelachen! Nu, om tien uur 's avonds ga ik mijn bed opzoeken.. Ben kapot!

dag negentien: de laatste dag

Na een heerlijk ontbijt (eggwaffels), heb ik mijn koffer compleet omgepakt. Ik heb nu vier stuks bagage: 1 handtas met mijn geld, telefoon en reisdocumenten erin, 1 handbagagetas met alle souvenirtje voor mijn familie erin, een koffer vol kleren en een weekendtas vol boeken. 2 tassen meer dan ik op de heenweg bij me had! Na al dat gepak, plus het gezamelijk doornemen van het reisschema, vertrokken we naar Balboa Park. Daar aangekomen gingen we langs het UN-building, dat staat temidden een dorp vol met international cottages die allemaal een ander land vertegenwoordigen. We hebben met een Iraanse meneer gepraat, in een Iraanse theekamer. We hebben met twee Franse vrouwen gepraat, half Frans half Engels. We hebben een goed gesprek over het Zweedse koningshuis gehad met een mevrouw uit Zweden. We liepen stilletjes door het huisje van Israel, durfden niet goed iets te zeggen.. Engeland loopten we vluchtig doorheen, alles was ons redelijk bekend.. De rest van de huisjes was helaas gesloten, dus we gingen naar de international gift shop die erbij hoort, en hebben ook daar onze ogen uitgekeken. Alle lidstaten van de UN hebben er hun eigen plankje, waarop dingetjes uit het land zelf staan die je dus kan kopen. Erg leuk! Hierna hebben we een lekkere salade gegeten in het restaurant, en daarna gingen we naar het Museum of Man. Dat was een prachtig museum! Zooo groot, en zoooveel tentoonstellingen! We gingen van de Egyptische mummies, naar de Ancient Mayas, en van de exhibitie over body ornamentation (die ik vrij naar om naar te kijken vond) liepen we door Indianenhutten. Er was ook een enorme tentoonstelling over de evolutie van de mens, die erg interessant was. Er zat ook een kamertje aan vast met toekomstvoorspellingen van nieuwe technologien. Daar kon je dus robots zien, en vanalles lezen over klonen. Na dit museum waren we erg moe, en dus stapten we op de gratis tram die rond het park reed, en lieten we ons rondrijden en informeren over alles wat we zagen. Toen we weer bijgekomen bij het opstappunt van de tram stonden, gingen we het Museum of Art in. Hier wilde ik heel graag heen, want er was een tentoonstelling van Andy Warhol (Dream America). Ik vond die tentoonstelling erg leuk, ik vind Warhols kunst erg leuk om naar te kijken, en ik hou van de symboliek erachter. Marianne vond het echter verschrikkelijk... Ze houdt niet van deze stijl. We hebben alle galerijen in het museum bekeken (een stuk of twintig), en ze waren allemaal erg interessant! Ik heb een echte Jan Steen gezien, en ze hadden ook een Dali hangen (daarvan ben ik naar een prachtige tentoonstelling in de kunsthal geweest). Na dit museum wilden we eigenlijk nog even de botanical garden in, maar die was helaas al gesloten. Dus bleven we even hangen bij wat straatcircusartiesten, en liepen langs kaartenleggers. Tot slot namen we wat te drinken, en wachtten we op Hetty. Toen Hetty kwam reden we naar Su Casa, waar we heerlijk Mexicaans hebben gegeten. We zijn na het eten nog even dag gaan zeggen tegen Clark en Will, en zijn vervolgens ook nog even langs David, Kim en Carwyn gereden. Ik heb Kim natuurlijk erg bedankt voor de surflessen, waar ik zo vreselijk van genoten heb. Carwyn knuffelde me bijna dood, en moest los worden gerukt. Wat een leuk kereltje is dat! Ik ga hem missen! Hij had vandaag art class gehad, en hij had prachtige dingen gemaakt waar we werkelijk van onder de indruk waren! Rond acht uur gingen we naar huis, omdat ik niet te laat moest gaan slapen natuurlijk. Ik heb nog even mijn i-pod opgeladen, en wat laatste mailtjes gestuurd, en toen ben ik in bed televisie gaan kijken. Om tien uur ging ineens de telefoon, en we schrokken allemaal wakker. Het was Grace, die nog even dag wou zeggen. Twee seconden later zaten we buiten thee te drinken met zijn viertjes, en Grace had een prachtig zilveren armbandje voor me meegenomen, uit Mexico! Het is echt een super mooi armbandje! Wat een schat is die Grace toch! Die ga ik ook missen! Nadat we alle grappige verhalen die we kenden aan elkaar hadden verteld, en de hele pot thee ophadden, gingen we allemaal maar weer naar bed.. Zoals altijd als ik moet vliegen, kan ik natuurlijk weer niet slapen.. Het is hier nu twaalf uur 's nachts, over vier uur en een kwartier moet ik alweer opstaan.. Wordt niks meer met mij vannacht.. Gelukkig is "friends" er nog! Morgen moet ik om kwart voor zes 's ochtends inchecken, en ik heb berekent dat ik in totaal 18 uur onderweg ben als alles normaal verloopt. Daarvan vlieg ik 13 uur, en ben ik 5 uur aan het wachten. Dan heb ik de tijd in Amsterdam zelf nog niet meegerekent (douane.. koffers..). Ik heb dus een behoorlijk lange (en spannende!) reis voor de boeg! Ik ga nog maar een keer proberen wat te slapen....

dag twintig: de terugreis

Mijn voeten tikten mee op de 9e symfonie van Beethoven die mijn oren inschalde via mijn i-pod. Al wachtend op mijn vliegtuig krijgt Geert Mak's "in Europa" geen grip op mijn ogen. Kwart voor zes... zes uur... kwart over zes... half zeven... plotseling tien voor zeven. De piloten en stewardessen gaan aan boord. Het is de bedoeling dat het vliegtuig om twintig voor acht opstijgt. Het is 7:13 als ik instap. Naast me zit een mevrouw in een groene broek met een geel shirt, en een enorme teddybeer stevig op schoot. Ze is rond de veertig jaar, en ik weet niet wat voor muziek ze in haar oren heeft maar ze danst er woest op mee. Gelukkig kon ik na vier uur even een tijdje rondlopen op Atlanta. Er was een assisted transfer geregeld, maar dat bleek te bestaan uit een rolstoel. Aangezien ik allergisch ben voor rolstoelen, plus dat ik wel zin had in wat avontuur ben ik maar alleen op pad gegaan op het vliegveld. Al snel zat ik bij de MacDonalds (mijn keuze uit de vijf aanwezige fastfoodketens..) een happy meal te eten en wat te lezen. Daarna ben ik maar bij mijn gate gezeten, en heb wat naar mijn i-pod geluisterd. Het boarden begon wat laat, maar gelukkig vertrokken we op tijd. Ik had weer een window seat, en er zat al een meneer op de stoel naast mij. “Excuse me”, zei ik, en de man stond op om mij te laten zitten. “thank you”. Na een paar minuten van wezenloos vermoeid voor me uit staren zei de man plotseling: “nou, daar zit je dan!” Ik zat dus gewoon naast een Nederlander. We hebben de hele reis gezellig gesproken, en zo nu en dan doemelde ik even een half uurtje weg. Echt geslapen heb ik niet. Toen we eindelijk landden op schiphol stapten die meneer en ik naast elkaar het vliegtuig uit, met de vreselijk ware woorden die hij sprak: “zo, nou is het leuk geweest”. De laatste drie uur vliegen duren het langst, en waren vreselijk. Gelukkig had ik al meteen mama aan de telefoon, die samen met Sven, Roosmarijn, Elsemiek en papa aan de koffie zat tegenover de arrival hall waar ik uit zou moeten komen. Hoewel ik eigenlijk het liefst naar hen toe wilde, was ik gedoemd nog een uur te wachten bij de bagageband, op een koffer die toch niet kwam. Ik ben naar de balie van Delta gegaan, en heb wat formulieren ingevuld. De mevrouw achter de balie vertelde dat mijn koffer helemaal niet mee was gekomen, maar dat ze hem de volgende dag tussen elf en drie zouden bezorgen. Nou goed, het was niet anders, en ik was allang blij dat ik naar mijn familie en Sven toe kon. Toen ik uit de deur stapte sprongen mijn zusjes mij al om mijn nek. Ook mama kwam aangesneld, en papa en Sven kregen ook een dikke knuffel. Wat had ik die mensen allemaal gemist zeg! Na een korte autorit stond ik weer voor mijn eigen deur, het homefront. Het einde van een prachtige reis.